Sambajazzfunkfluitist en componist Han Litz studeerde af aan het Conservatorium in Amsterdam. In de jaren negentig scoorde hij een bescheiden hit in de tipparade met 2 Bass Hit, waarna hij onder meer muzikaal actief was in het Kindred Spirits Ensemble, het DJ collectief Supa Dance Jam en Flowriders en deelde hij het podium met artiesten als Jazzanova, Osunlade, New Cool Collective en Zuco 103. In 2006 richtte hij de funky Braziliaanse groep Lex Empress & The Royals op, die al sinds 2006 maandelijks resideren op het Amsterdamse stadsstrand Blijburg.
Voor zijn eigen Han Litz Group verzamelde hij een aantal goede vrienden om zich heen, waarvan hij zeker wist dat het samengestelde collectief hem zou inspireren tot nieuwe composities. Zowel bassist/contrabassist Eric Calmes als gitarist Folker Tettero kende Han al van The Royals. De ‘Group’ werd aangevuld met Thijs Cuppen (lyrische piano, Fender Rhodes, melodica), bekend van het Susanne Alt Quartet, zanger Kris Rietveld en drummer/percussionist Udo Demandt, ‘één van de weinige drummers/slagwerkers die jazz, funk en authentieke samba kan combineren’, aldus Han.
Op Epiphany, het fraaie debuutalbum van Han Litz Group, staan tien uitstekende en veelzijdige composities. Hoewel de soulvolle jazz en Braziliaanse samba aan de basis van het album staan, komt de inspiratie ook uit vele andere bronnen, waaronder Dave Valentin, Stevie Wonder, Jeremy Steig en Jethro Tull. Al vanaf de eerste klanken van de spannende titeltrack Epiphany spat het spelplezier van de plaat. De wisselwerking tussen bandleider, componist, schrijver en arrangeur Litz en zijn zorgvuldig uitgekozen band is uitmuntend en iedereen krijgt voldoende ruimte om zijn kwaliteiten te etaleren.
Away Again (Lejos) schakelt vervolgens meteen een aantal tandjes terug maar deze meeslepende latin-ballad raakt vervolgens wel de gevoelige snaar van de luisteraar. Om vervolgens op heerlijke jazzfunk over te schakelen in Flute Funk, wat nog maar weer eens de veelzijdigheid van de band onderstreept. In het sprankelende 11.11 is het de club-dance die de boventoon voert, Barrio Alto funkt subtiel door de latinsfeer heen en in het zwoele Purity weerklinkt zelfs (ik kan het mis hebben) de vage echo van Don’t Stop Me Nowvan Queen. Pronkstuk van de plaat is echter de sublieme souljazz-track Blue Pages waarin zanger Kris mag schitteren en de strak spelende band het nummer voortstuwt naar een indrukwekkende climax, niet in het minst door een geweldige fluitsolo van de hoofdrolspeler zelf.
En zo valt er nog veel meer te genieten op Epiphany, een smaakvol en warm klinkend album dat per luisterbeurt weer nieuwe geheimen prijsgeeft en mag gelden als een nieuwe ode aan de (funky) fluit.
