Hammondorganist en zanger Frank Montis en altsaxofonist Rolf Delfos kennen elkaar uit verschillende jazzgeoriënteerde bands. Montis’ grote wens was een orkest vormen waarmee hij zijn eigen funky soulsongs kon spelen. Zo ontstond Delmontis, dat uitblinkt met vette grooves van drie blazers en dat met strakke bas en drums een gedroomde basis vormt voor de toegankelijke songs van Frank waar de vintage jaren zeventigsaus vanaf druipt. De invloed van Stevie Wonder zit in elke noot en ook het genie van soulheld Donny Hathaway heeft Montis niet onberoerd gelaten.
Hoewel zijn eigen werk swingt als een gek en aan alle kanten deugt, is één van de hoogtepunten van Jazz aan de Vecht de spectaculaire balladWe’re still friends van Hathaway. Montis is niet de beste zanger van dit land, maar hij legt ziel en zaligheid in de vocalen en zijn timing is ijzersterk.
De jazz komt uit de alt van Delfos, de trompet van Angelo Verploegen en de baritonsax van Peter Broekhuizen. Rolf schreef catchy riffs voor de blazerssectie maar er is ook alle ruimte voor mindblowing solo’s, waarin de jazzfeel tot volle wasdom komt. De tandem met Guus Bakker op bas en Pim Dros op slagwerk zorgt ervoor dat de band de hele avonddoordendert en dat een aantal bezoekers het op een dansen zet.
Een zwak punt van Montis is dat hij in sommige stukken nogal lang in zijn eentje zit te pierewaaien op zijn orgel en dat de elektriserende spanning van de nummers dan wegzakt. Het ego mag best gestreeld worden, want Frank is een begenadigd componist en musicus, maar in een band moet eenieder zijn plaats kennen. Als collectief is Delmontis een schitterende ster aan het jazzfirmament.
Hans Invernizzi, Jazz aan de Vecht met Delmontis. Gezien: Hotel Mooirivier Dalfsen, 29/6, 4 sterren. Originele artikel